Welkom

Bergwandelen Bloemers is door Frederike Bloemers opgericht op 1 juli 2016 en heeft als doel om jaarrond sneeuwschoentochten en wandeltochten in het Europese hoog- en middelgebergte te organiseren en te begeleiden. Behalve de Alpen beschouwt ze daarbij ook gebieden in België, Luxemburg en Duitsland. De tochten kunnen variëren van een weekend tot een week of langer. Ik kies vanuit milieuoogpunt zoveel mogelijk bestemmingen die per auto of per trein bereikbaar zijn. Daarbij stimuleert ze de deelnemers nadrukkelijk om poolafspraken te maken. U bent meer dan welkom, ook als u nooit eerder in de bergen bent geweest. Voor meer ervarenen zijn er soms aparte tochten. De groepen bestaan uit minimaal 4 en maximaal 8 personen. Ook organiseert en begeleidt ze op verzoek tochten voor bestaande gezelschappen, zoals jaarclubs, gezinnen, schoolklassen, bedrijven of misschien wel vluchtelingen. Desgewenst kan ze een bepaald thema aan de tocht verbinden, waarbij ze een specialist uitnodigt. Denk aan botanica, ornithologie, geologie, muziek, pedagogie, verandermanagement, e.d.

We maken eendaagse- en/of meerdaagse tochten. Die meerdaagse wandelingen gaan dan van hut tot hut, waarbij het woord hut niet altijd letterlijk bedoeld is. We overnachten namelijk in (bivak)hutten, gîtes, pensions of eenvoudige hotels. In de winter en in het vroege voorjaar organiseert Frederike winterwandelingen in de Duitse Harz (3-daags) en in de Frans-Zwitserse Jura (6-daags), zo mogelijk met sneeuwschoenen. Ook als er onverhoopt geen sneeuw ligt gaan ze door, want wandelen is daar ook schitterend! Ook hoger, in meer sneeuwzekere gebieden,  organiseert zij sneeuwschoentochten.  De tochten in het late voorjaar, de zomer en het vroege najaar vinden in de Franse of Zwitserlandse Alpen plaats. Het kunnen meerdaagse wandelingen zijn of dagtochten vanuit een of twee vaste standplaatsen. In de zomer van 2017 heeft Frederike één tocht, in de vorm van een cursus tevens 6-daagse huttentocht, voor alleen vrouwen geleid. Werkelijk prachtig was dat. Verder heeft ze een week in het schitterende Wallis (Val d'Hérens) met een gezin gewandeld, een geslaagde tocht, ook volgens de beide dochters!

Blog

In dit blog schrijf ik te pas en te onpas over mijn belevenissen rond de wandelingen die ik organiseer of ga organiseren. Ook schrijf ik over mijn scholingsactiviteiten.

NIEUW PROGRAMMA WINTERWANDELEN 2020

Het is altijd weer een uitdaging om een nieuw programma op te stellen. En dat is gelukt! Drie prachtige tochten, allemaal met een ander karakter, maar alle drie even mooi. Dat wordt moeilijk kiezen.

ZOMER 2019 WAS HEERLIJK!

Wat was het een prachtige zomer en wat heb ik van het mooie weer kunnen profiteren! Op 1 juli had ik een oergezellig groepje om mee te nemen naar Tessin. We hebben zigzaggend van hut naar hut het Valle Maggia verkend. Schitterend dal, echt een aanrader! De daaropvolgende Tour des Muverans kón gewoon niet mooier! Met een sfeervol klein clubje mensen liep deze ongeëvenaarde huttentocht in zes dagen. Het stralende weer zorgde voor imposante uitzichten op het Mont Blanc-massief. Helaas zorgde een val van mijn racefiets ervoor dat ik de grootste groep van 11 klanten niet zelf kon begeleiden. Gelukkig vond ik Susanne Zbinden bereid mij bij de Tour des Dents de Midi te vervangen. Ze hebben een geweldige mooie rondtocht gemaakt.

NIEUW PROGRAMMA WINTERWANDELEN 2019!!

Door allerlei omstandigheden is deze zomer niet veel gekomen van het leiden van tochten. Wel kon ik een heerlijke solotocht van 5 dagen rondom de Dents de Midi wandelen. En wat is het dan des te stimulerende om met volle energie aan een winterwandelprogramma te kunnen werken. Hij gaat nù, 13 oktober, de lucht in. En nu hard werken aan het uitdragen van die drie tochten!

VOORJAAR 2018

In april was de lustrumviering Chamlangexpeditie op Tenerife.

Met de klimsters van de ruim 7.200 meter hoge Nepalreus Chamlang in 1988 zijn we begin april naar dit Canarische eiland getogen. Een prachtig vulkanisch eiland waarop we vijf wandeltochten gemaakt hebben.

De Algemene Verordening Gegegensbescherming kan aan zelfs het kleinste bedrijf niet ontsnappen. Dus ook niet aan Bergwandelen-Bloemers. Gelukkig hoef ik niet al te veel gegevens te vragen aan de klanten en vooral hoeven ze niet lang bewaard te worden!

Bijscholing is een continue activiteit. De kennis over EHBO, over fotograferen en over GPS heeft dit voorjaar weer een druppeltje olie gekregen.

DRIE MAAL EEN LEZING OP DE FIETS- EN WANDELBEURS (MAART 2018)

Een uitdagend en lang weekend:jezelf manifesteren met een powerpointpresentatie op de beurs. Vermoeiend maar wel heel leuk om te doen.

EEN NIEUW JAAR, EEN FRISSE START! (FEBRUARI 2018)

Het nieuwe jaar is alweer een eind op streek, hoogste tijd voor voorjaar- en zomerplannen! Ik ben er weer helemaal klaar voor en ook zijn we inmiddels zo gesetteld in ons nieuwe huis dat ik dat ook weer makkelijk inruilen voor een hutje de bergen. Graag zelfs! Kijk daarom op de volgende bladzijde van deze website naar het nieuwe wandelprogramma voor in juni en juli! En voor in september staan al enkele safe the date data genoemd.

EVEN GEEN WANDELTOCHTEN HELAAS (SEPTEMBER 2017)

De nazomer heeft veel activiteiten met zich meegebracht, veel positieve, maar ook wat minder vrolijke. Het goede nieuws is dat we een huis in Den Haag gekocht hebben en in november daarheen verhuizen! Wel jammer dat de Residentie westelijk van Arnhem ligt en dus verder van de bergen....Ons huidige huis moet nog wel opgeruimd en verkocht worden, dus werk aan de winkel! Het minder vrolijke bericht is dat ik een blessure heb opgelopen waarvan het herstel enkele maanden in beslag gaat nemen. Dat worden helaas zoveel maanden dat een winterprogramma met sneeuwschoenen er in 2018 niet in zit. Maar ik kan me des te beter voorbereiden op een gevarieerd en fraai voorjaars- en zomerprogramma, zoveel is zeker!

DIPLOMA ALS BERGWANDELGIDS (JULI 2017)!

Wat een heerlijk gevoel. Met de nodige ups en downs heb ik deze opleiding gedaan. Eerst voor de Duitstalige me opgegeven, daarvoor waren te weinig inschrijvingen. Met enige aarzeling overgestapt naar de Franse versie. Niet makkelijk, temeer omdat de mensen niet altijd makkelijk aanspreekbaar bleken. Nu mag ik me officieel Accompagnatrice de Moyenne Montagne noemen, of te wel Bergwandelgids. Nog niet met internationale erkenning, daarvoor moet er nog van alles geregeld worden. Maar de 2,5 jarige opleiding is gelukkig afgerond. Ik kreeg het niet cadeau, 3 uur met 8 onbekende Franstalige Zwitsers wandelen valt niet mee. Het parcours en de verhalen over de omgeving en natuur mocht ik zelf bedenken. De 2 vrouwelijke examinatoren, die meeliepen, waren verrukt van mijn demonstratie over het fotosynthese proces, met een bekertje water, zonlicht en CO2. Ook kenden ze mijn plaatje van diverse keutels van zoogdieren niet, vonden ze erg interessant. De geologie kwam ook aan bod en kon ik illustreren met een schitterend boek over het Afrikaanse continent van de 4.000 meter hoge Matterhorn en Dent Blanche (die laatste konden we heel goed zien). Nou ja, en dan doet een verhaaltje over kaas maken, onder het genot van een echt stukje Alpenkaas het natuurlijk altijd goed. Kritiek hadden de dames ook, zo was ik 2 minuten over tijd terug, had ik het niet over een vink gehad die floot en vooral had ik de eetbare planten die ik noemde en liet zien zelf allemaal moeten proeven. Ach ja, de veiligheid in de bergen en de weg vinden en zo kwam wat minder aan de orde. Best typisch, maar daarvoor hebben we gedurende de hele opleiding gelukkig allerlei testen en examens afgelegd. En bijscholing is een vereiste, dus de kennis blijft actueel. Ik sta te popelen om als een volwaardige wandelgids aan het werk te gaan!

MANNEN EN VROUWEN IN DE SPORT (MEI 2017)

Sporten, ook in de bergen, is met alleen vrouwen anders dan met alleen mannen. Dat is mijn stelling.In de NRC van afgelopen 22 maart werd de stelling “Vrouwenvoetbal kenmerkt zich door weinig spelbederf” op waarheid gecontroleerd. Hij werd als waar bestempeld. De redenen waarom die stelling waar zou zijn liepen in dit artikel nogal uiteen. En dat is opmerkelijk en interessant. Het ging alleen over voetbal, maar zou, ook bij klimmen, mountainbiken, trailrunnen, wandelen of skiën het ”spelbederf” ook bij vrouwen minder optreden dan bij mannen? Natuurlijk zijn dat geen spelen met spelregels zoals bij voetbal. Toch zijn er volgens mij ook in de beoefening van de bergsport ook verschillen tussen mannen- en vrouwengroepen. Maar om een andere reden dan in dit krantenartikel staan.

Eerst nog even het voetbal. Volgens de voormalige vrouwelijke vrouwenvoetbalbondscoach van Nederland, Rusland, Schotland en Zuid-Afrika zijn vrouwen intrinsiek niet veel anders dan mannen en heeft het felle, agressieve bij het voetbal door mannen met hun grote, financiële belangen te maken. Een andere ervaringsdeskundige, die o.a. bij PEC Zwolle het vrouwenvoetbal ontwikkelt, ziet het geldelement ook als mogelijke reden van het verschil in spel tussen mannen en vrouwen. Een voetbalscheidsrechter beaamt eveneens dat vrouwen bij hun voetbalspel minder kritiek hebben op de scheidsrechter en op elkaar, de regels meer accepteren en minder schwalbes maken. Hij geeft er geen verklaring bij. Het valt me op dat geen van deze 3 mensen een verschil aangeeft tussen het gedrag van mannen en vrouwen. Terwijl dat verschil er naar mijn overtuiging toch echt is, significant zelfs. Niet alleen als het om sporten gaat, ook daarbuiten is het gedrag beslist anders. Denk maar aan situaties in het bedrijfsleven, in het onderwijs, de politiek of waar dan ook. Maar nu heb ik het over sporten.

Eerst mijn ervaring met hockey. Ik heb veel hockeywedstrijden van jongens van 17, 18 jaar gezien. Ikzelf (trim-)hockey in een gemengd team (niet in een mannenteam natuurlijk) en in een vrouwenteam. Het is frappant om het verschil in sfeer en in spel te zien tussen een mannen of een gemengd team en een vrouwenteam. Bij de vrouwen valt geen onvertogen woord, bij het mannelijke of mixed team is regelmatig een ruzieachtige sfeer, aangewakkerd door enkele mannen. Vaak gaat het over een overtreding die wel of niet begaan zou zijn. En daar spelen geen financiële belangen, zoals bij profvoetbal, een rol. Het lijkt alsof ze op een onaangename manier hun gelijk willen krijgen, of zich willen laten zien. Ik kreeg afgelopen winter een stelling voorgelegd. Hij luidde: er komen meer lawineongevallen voor bij groepen die gemengd zijn dan bij groepen waar alleen mannen in zitten. Ik zei “niet waar” en had het bij het verkeerde eind. Het blijkt statistisch bewezen dat mannen meer risico’s nemen wanneer er vrouwen in het gezelschap zitten dan wanneer ze met mannen alleen zijn.

Hoe is het met bergsporten? Zou daar ook een groot verschil in zijn of je alleen met mannen, alleen met vrouwen of gemengd klimt? Ja, naar mijn ervaring wel. Maar een verschil hoeft helemaal niet erg te zijn, het kan zelfs een heel aangenaam verschil zijn. Met mannen heb je een andere soort van humor, andere gesprekken en … vaak meer spierbundels! Toch is er meer dan dat, ikzelf word wat gemakzuchtiger wanneer er mannen bij zijn en mijn mannelijke maat lijkt zich soms verantwoordelijker voor mij te voelen dan een vrouw dat zou doen. Maar gelukkig, de taferelen die zich op het voetbal- of hockeyveld voordoen zal je in de alpiene wereld niet veel tegenkomen.

Toch, naar mijn idee, of het nu om voetbal, hockey of klimmen gaat, verschil tussen man en vrouw is bij alle sportbeoefening aan de orde. Natuurlijk is er verschil tussen een wedstrijdsport en een bergsport. En natuurlijk moet je niet generaliseren over mannen en vrouwen, maar dat de 3 mensen (coach, stimulator vrouwenvoetbal en scheidsrechter) uit het NRC-artikel dit aspect volledig buiten beschouwing laten vind ik opvallend.

NEDERLANDSE WEIDEN ZIJN OOK MOOI! (DECEMBER 2017)

De sneeuw smelt in de bergen, langzaam moeten ook daar de spruiten naar boven komen. Over een dikke maand zullen de alpenweiden bol staan van de bloemen. Maar wat je nu al in Nederland kunt zien, is in de Alpen blijvend onmogelijk. En dan bedoel ik niet zozeer weidebloemen maar weidevogels. Op de stralende afgelopen zondag had ik de gelegenheid om met een bijna-professionele ornitoloog naar een relatief nieuw natuurgebiedje van het Zuid-Hollands Landschap te gaan: de Hooge Boezem onder Haastrecht of te wel Het Doove Gat. Onvoorstelbaar, zoveel water- en weidevogels als we daar gezien hebben! Het meest bijzondere was de blauwborst, die we dankzij het statief van Arie van heel dichtbij konden bewonderen. Een kleine opsomming verder: grutto’s, pleviertjes, krakeenden, smienten, slobeenden, visdiefjes, kokmeeuwen, en zelfs de bruine kiekendief en de zwarte ruiter! Ik ben wel bij ik deze vogelnamen niet in het Frans voor mijn opleiding hoef te leren!

Schrijnend contrast waren de uitgestrekte weilanden naast deze boezem van een intensieve veehouder. Tientallen voetbalvelden groot, met alleen maar raaigras, dat wekelijks gemaaid wordt. Er was een enkele haas en een verdwaalde scholekster. Maar geen enkel vogelnest, geen enkel eitje heeft daar een kans. Ik koop al biologisch scharrelvlees van de groene slager, misschien wordt het tijd dat ik hetzelfde doe met kaas, boter, melk, van een groene melkboer of van een goeie supermarkt? De Nederlandse natuur is schitterend, maar lang niet zo uitgestrekt en van nature beschermd als die van de Alpen. We moeten er extra zuinig op zijn.

 BEURZEN BEZOEKEN IS BOEIEND! (FEBRUARI 2017)

Drie beurzen bezoeken in twee weken is best veel. Eerst de Vakantiebeurs op 11 januari, daarna de Bergsportdag op 29 januari en toen de Fiets- en wandelbeurs van 12 februari. Kennelijk moest ik aan beurzen wennen want de aversie ertegen verminderde allengs en ik vond ze steeds interessanter en nuttiger.

De Vakantiebeurs was een openbaring voor mij, en duidelijk niet mijn omgeving: te breed georiënteerd publiek en teveel zon- en Verweggika-aanbidders . Geef mij dan maar de Bergsportdag. Natuurlijk is die niet een officiële beurs maar hij krijgt wel steeds meer die allure. Heel veel commerciële stands, waar je producten en natuurlijk ook reizen kunt Women only cursussen, samen met jonge, inspirerende vrouwen. Oh, laat deze voor Nederland nieuwe manier van alpinisme toch van de grond komen, zodat de zelfstandigheid en het zelfvertrouwen van vrouwen in de bergen (en daardoor ook in het dagelijks leven) toenemen! En afgelopen zondag voelde ik me als een vis in het water op de Fiets- en wandelbeurs. Het begon te wennen in die onmetelijke hallen van de Jaarbeurs, waar duizenden mensen als mieren in hun nest krioelden tussen de diverse gangen door en op de roltrappen. En dus was onvermijdelijk dat ik talloze bekenden tegenkwam. O.a. reisleidsters van het reisbureau Loopend Vuurtje en een vriend die een lezing gaf. Ik kreeg zelfs een boek cadeau van een van hen, Robert Weijdert! En ook leerde ik nieuwe, boeiende mensen kennen, zoals degene die de lezingen op deze beurs organiseert. Misschien mag ik volgend jaar een lezing geven, dat zou super-reclame zijn!  Ik ontmoette eindelijk de hoofdredacteur van Bergen Magazine, Jonathan van de Voorde; hij gaf ook een prachtige lezing over West-Amerika. Verder maakte ik kennis met een man die dezelfde opleiding als ik in Zwitserland had gevolgd en die een goed draaiend wandelbureau in heeft, enorm interessant om hem te spreken en om van hem te leren. Diverse Zwitserse VVV’s vonden het een goed idee om me bij hen in te schrijven voor het geval Nederlanders een nederlandstalige wandelleidster willen hebben. Kortom, beurzen bezoeken is boeiend!

Stageweek in de Chablais gevolgd voor opleidingsweek in Wallis (JANUARI 2017)

Wat heb ik twee fantastische weken in de Alpen achter de rug! De winterstage bij de Nederlandse International Mountain Leaderorganisatie in de Franse Porte du Soleil was razend leerzaam. Wat wil je als er net een kleine meter verse sneeuw is gevallen en als je dus lawinegevaarlijke situaties kunt onderscheiden! Het graven van sneeuwprofielen en het bouwen van sneeuwkolommen om de stabiliteit te testen kreeg ik goed in de vingers. En wat is het dan genieten wanneer de zon volop schijnt! En als tenslotte het 16-koppige gezelschap van de deelnemers ook een een gezellig stel lieden blijkt te zijn is de week natuurlijk helemaal compleet!

De aansluitende week van mijn Zwitserse opleiding in Wallis was niet minder succesvol. Ik had deze week vorig jaar ook al bijgewoond, maar nu hadden we andere docenten en gidsen. We kregen van een arts uitgebreid te horen hoe om te gaan  met onderkoeling en bevriezing van ledematen. Met een slimme knoop leerden we hoe een touw heel strak te spannen voor klanten die een leuning nodig hadden. En natuurlijk hadden we een koude bivaknacht, gelukkig in een koeiestal en niet onder de blote hemel. Deze keer gaven de twee berggidsen me gelukkig wèl een positieve beoordeling. Dus: mijn winteropleiding van zowel het eerste als het tweede jaar heb ik nu afgerond! Op naar de zomerscholing van het tweede jaar en dan zou ik eind van dit jaar klaar kunnen zijn!

Bivakweekend Veluwe (DECEMBER 2016)

Wat kan een mens met alpiene grootsheid toch genieten in eigen land! Met een vriendin twee heerlijke dagen op de Zuid-Veluwe doorgebracht en onder een  afdak naar de kletterende regen geluisterd en maar liefst elf uur lang geslapen! Het was vooral een oefening in lopen op de GPS met routes en sporen. En natuurlijk werd het ook een fikse conditietraining met volle bepakking. Want eten en drinken droegen we, naast onze uitrusting voor de overnachting, in de rugzak. Het is een aanrader: neem de Intercity naar Dieren en stap westwaarts zó de natuurgebieden in. Weliswaar nader je via de Imbos wel het geruis van de A50, maar  daar tegenover staan de wijdsheid en de leegte van de Afrikaans aandoende steppes. De topografische kaart van De Nooorderzon heeft me geholpen om een fantastische rondtocht van in totaal 52 km. te maken.

Kader workshop NKBV Regio Gelderland (27-11-2016)

Gisteravond verzorgde Janneke Hokke een prima workshop over "Organisatie rond calamiteiten". Eigenlijk ging het vooral over risico-analyse. Nou wist ik natuurlijk al heel wat hierover van mijn Zwitserse opleiding, maar dan is het goed om ook de Nederlandse versie daarvan te horen. Gelukkig liep de insteek niet ver uiteen. Alleen sprak Janneke van Standaard Risico Inventarisatie (SRI), in plaats van de mij (en anderen, zo bleek gisteravond) bekende 3 x 3 risico-analyse. Eigenlijk kwam het op hetzelfde neer: Janneke breidde echter met haar SRI benadering het aantal te beoordelen factoren op de horizontale as van de matrix met twee uit. De drie zijn: weer, terrein en mensen. Zij had "materiaal" als vierde factor toegevoegd. En de vijfde factor verkreeg ze door de mensenfactor te splitsen in "deelnemers" enerzijds en instructeur anderzijds. De vertikale as van de matrix met drie locaties van beoordeling bleef gelijk, d.w.z. thuis, regionaal en lokaal (on the spot). Heel interessant dus! Ach ja, en dan heb je natuurlijk ook de 4 trappen van bekwaamheid: onbewust-onbekwaam, bewust-onbekwaam, bewust-bekwaam, en onbewust-bekwaam. Erg goed om jezelf en je klanten daaraan te spiegelen. Maar het meest interessant en belangrijk was toch de discussie over het leren van fouten van anderen. En de daaruit voortvloeiende constatering dat er geen Ongevallencommissie meer bestaat bij de NKBV die ten behoeve van alle NKBV-leden een leerzame analyse van (bijna-) ongelukken maakt. Ik ben vastbesloten de noodzaak daartoe bij het hoofdbureau in Woerden neer te leggen. Echt een punt voor centrale en niet voor decentrale organisatie vind ik dat!

Derde en laatste IVN-cursusthema: Overleven in de winter (17-11-2016)

De natuur blijft me verwonderen, vooral als ik een deskundige vol enthousiasme zijn verhaal hoort vertellen over hoe vlinders (de Atalanta en de Pijlstaart) over 3.000m. hoge Alpentoppen naar het zuiden vliegen, daar eitjes leggen en doodgaan. Over hommels en wespen waarvan alleen de koningin overwintert, de rest gaat dood. Over het gevolg van de klimaatopwarming: insecten komen eerder tevoorschijn, waardoor ook de trekvogels eerder uit het noorden naar ons toe moeten komen. En dat mieren in het najaar met een ander volk gaat vechten en dat het sterkste volk wint en dus de meeste lijken van de verliezer kan opeten om te overwinteren. Over het vallen van bladeren door het verdampen van water via de huidvaatjes als het koud wordt. En dat, voordat die vallen, de grondstoffen van dat blad eerst in de wortels van de plant of boom voor het volgend voorjaar worden opgeslagen, zodat ze niet verloren gaan. Indrukwekkend en teveel om allemaal te bevatten. Mijn 18-jarige zoon zei, toen ik hem wat van deze verhalen liet meegenieten: je had biologie moeten studeren, mam! Nou nee, veel teveel schei- en natuurkunde, helaas...

Prachtig boek bij Off-piste dag NKBV! (30-10-2016)

Op afgelopen stralende zondag in Snowworld Zoetermeer uit handen van de auteur een prachtig boek gekocht "De weg naar de berg". Schrijver en fotograaf Frank Husslage was een van mijn klimmaten op de Snow Leopard expeditie naar de ruim 8.000 meter hoge Cho Oyu in 2005.

PR: Bergen Magazine en visitekaartjes! (25-10-2016)

Aan PR heeft een zelfstandig ondernemer nooit genoeg. Vandaag heb ik een aanbod van een zogenaamd mediapakket van het tijdschrift Bergen Magazine aangenomen. Ik ga een advertentie plaatsen, krijg een link van mijn website en nog meer. Verder lijkt het me heel fijn om bij allerlei soorten van bijeenkomsten een visitekaartje uit mijn broekzak of handtasje te kunnen toveren. Dus daar laat ik er 200 van drukken. Mensen: welkom!

Certificaat EHBO vernieuwd (24-10-2016)

Alle komende klanten kunnen ongelukjes krijgen (liever niet, hoor) want mijn EHBO-kennis heb ik weer opgepimpt. Reanimeren blijft toch een vaardigheid die je werkelijk jaarlijks op een proefpop moet oefenen. En ook is het handig om te weten hoe je met de AED kunt omgaan. En als allerbelangrijkste oefening blijf ik vinden die over wat je moet doen als je een slachtoffer ergens aantreft zonder dat je een idee hebt over wat er met die persoon is gebeurd. Vooral niet in paniek raken en dan: de Airways (luchtwegen) - Breathing - Circulation (bloedsomloop) test doen.

 

EHBBO (Eerste hulp bij bergongevallen) (..-09-2016)

Zo heb ik onlangs excursie van IVN bijgewoond over bomen en heb ik binnenkort een EHBO-bijscholing van Livis. Deze is lang niet zo grondig als de Eerste Hulp scholing die ik in Zwitserland gevolgd heb. Die was natuurlijk ook gericht op de bergen, zoals hoogteziekteverschijnselen en onderkoeling/oververhitting herkennen en daarnaar handelen, gewrichtsproblemen adequaat behandelen en omgaan met hyperventilatie, die vaak ontstaan is door stress en paniek. De EHBBO-opleiding in de winter, die ik in Zwitserland bij Menno Boermans gevolgd heb, was ook zeer leerzaam. Hij behandelde veel het met de pieps zoeken, opgraven en behandelen van slachtoffers die onder de sneeuw beland waren. Gelukkig heb ik in het echte leven niet veel echt ernstige ongelukken meegemaakt, maar juist daardoor is bijscholing van groot belang.